Is 't leven voor de Rappe?

Jongens, er is wind! Krakend zetten de molenwieken zich in beweging. Ontknoping is nabij.

Hoofdstukken 1 t/m 4 liggen nu zes weken bij De Bezige Bij. Menig debutant moet driedubbel zoveel geduld uitoefenen. Maar ik heb geluk: Thomas kwam begin deze week met nieuws.

Het oordeel: ‘men’ is voorzichtig positief. ’t Is te zeggen, Thomas z'n collegae vinden het wel geinig allemaal, maar ze vragen zich af of ik wel een Bij-auteur ben. Dat is best een goede vraag.

Er is niet één type Bij-auteur (je hebt heel veel soorten en heel veel maten). En toch, als ik aan dat symmetrische bijtje denk, dan gaan mijn gedachten – terecht of onterecht – uit naar Harry Mulisch, Jan Wolkers, Simon Vestdijk, Remco Campert en Hugo Claus. Geweldige schrijvers, mijn god o ja! En ook hele dode, of toch bijna dode, schrijvers. Tja, 't is niet anders.

Dus nee, in dat opzicht ben ik geen typische Bij. Uiteraard meen ik persoonlijk dat dat positief is. Ik zou dolgraag de rol van o-dat-chickie-van-de-bezige-bij spelen. Dat-chickie-waardoor-de-bezige-bij-nu-toch-wel-meegaat-met-de-tijd. Maar ja, ik ben een debutante. Debutante schmebutante.

Dan nu het goede nieuws! Thomas Rap ziet wellicht iets in me. Da's een imprint van De Bezige Bij. Wat dat precies is, weet ik niet, maar in elk geval is Thomas Rap een aparte uitgeverij, maar toch 100% eigendom van De Bij. Of zoiets. Thomas Rap is veel kleiner dan de Bij, maar de fondslijst spreekt me enorm aan. Niet dat ik zoveel namen herken (eh, alleen Youp van ’t Hek en W.F. Hermans – maar die heb ik nooit gelezen).

Punt is: Rap-auteurs zijn over het algemeen jong en fris en fruitig. Nou ja, sommigen. Anderen zijn grijs, maar het is toch een ander soort grijs dan het grijs van Harry Mulisch. Hun grijs heeft een minder keurige tint.

Enfin, we shall see. In elk geval is de wind dus gaan waaien. De wieken draaien! En ik draai mee. Kierewiet.