Over hooi- en plankenkoorts

Er komt slijm uit mijn pen. Slijm, snot, en tranen. Serieus, ik kan zo aan de slag bij de scenarioschrijvers van My Big Fat Greek Wedding (gisteren helaas gekeken – uit pure lamlendigheid). Op mijn beeldscherm verschijnen gedrochten als “Hij voelde zo’n afstand” en “Ze was niet goed genoeg voor hem”. Het ergste is nog dat ik die ‘auw-zinnetjes’ (© Thomas) gewoon laat staan, alsof ze er mogen wézen.

Niet dus. Hooikoorts. Heel erg. (En nee, niets helpt – niet in 2007, niet in 2008 en dus ook niet in 2009.) Of: plankenkoorts. Alles gaat opeens zo snel, terwijl mijn roman niet vooruit is te branden.

Eerst kwam die titel – Arty-Farty dus – en toen ging het over de foto (komende maandag word mijn hooikoortskop gekiekt) en vrijdag al kreeg ik vier kandidaat-covers binnen. Ik mag ze hier niet herproduceren; er is mij expliciet medegedeeld dat een internetverkiezing géén optie is (jammer, want u heeft vast wel smaak). Drie van de vier waren geweldig! Dus leuk was het wel.

Maar ook eng. Ik bedoel, ergens vorige week draaide Marga van De Bezige Bij het nummer van Esther van Gameren om het over mijn boek te hebben. Mijn boek! Of Esther een paar covervoorstellen kon doen? “Voor een roman, ja. Thomas Rap, inderdaad. Nou, dat wijffie het meisje de auteur heet Emily Gordts. G-o-r-d-t-s. Nee, d-t-s. Nee, r-d-t-s. Goed, haar roman gaat waarschijnlijk Arty-farty heten, maar daar zijn we nog niet helemaal uit. Nee, ze is nog niet heel ver met haar boek – je kent dat… Ja, ik zou wel willen dat ze allemaal zo snel waren als jij.

“Ach, boeien wat doe je d’ran enfin. Thema: kunst. Ze had nog een ideetje, maar dat is dus to-taal niet uitvoerbaar. Ze wilde graag een foto van een receptie in een galerie, heel hip, heel trendy, met spiegels aan de muur in plaats van schilderijen. Spiegels, ja. Nee, dat dacht ik ook joh, hahaha! Jonge auteurs denken dat we loaded zijn we barsten van het geld het geld ons op de rug groeit… Haha. Ha. Ha. Ja, dus bedenk jij wat anders? Ik zie het wel tegemoet. O, en schat en trouwens? De omslag van Oboema Sesetokoe’s boek was een toppertje de koning prima! Doeg Ciao Mazzel Dag!”

Zucht. Ik ben zo stom. Ze doen daar allemaal zo hun best om er iets prachtigs van te maken, en ik zit hier te zeiken. Eerst gaat het me niet snel genoeg, dan moet de rem erop. Nog iets, mevrouw Gordts? Ja, medelijden graag, want ik ben toch zo ontzettend zielig! Verwend nést.

Gelukkig belde Hans mij daarnet. Ik had hem alleen gezegd dat er slechts hooi uit mijn pen kwam. Maar hij had het door. Dit ging niet over hooikoorts. En dus drukte hij me op het hart dat hij dit ook allemaal voelde toen hij met zijn eigen roman bezig was, alweer zes hooikoortsseizoenen geleden. Ga naar de bioscoop, raadde hij aan. Dat lucht op. En schrijven? Nee joh, zei Hans, jij hebt hooikoorts. Jij moet gewoon lekker niets doen.

Ah, Hans.

“Hans, een man naar mijn hart.”
“Gelukkig is daar Hans.”
“Hans, redder in nood.”
“Hans, wie Anders?”

Auw, hoor ik Thomas kermen, auw!