Potdomme - Hans Nijenhuis!!!

Wat een geluk dat ik vandaag om 9u49 mijn mail niet checkte. Het resultaat had me drastisch vertraagd, en vertraging was om 9u49 het laatste wat we nodig hadden. We zaten in de auto richting BNR, klant en ik. Bijna te laat: mijn klant zou om 10u10 worden geïnterviewd door Paul van Liempt. Dé Paul van Liempt, ja, van Aan de Slag. Paul van Liempt met de hypnotiserende stem van Paul van Liempt, maar met het hoofd van Onbekende Oudere Man Met Bril.

Dat bleek tien minuten later. Mijn klant was net toegelaten tot het zwevende glazen hokje; ik 'mocht' in de gang wachten, bij een bleke Bose-speaker. Terwijl mijn klant dapper aan zijn verhaal begon, nam ik een slechte iPhoto van de studio.

Had ik mijn iPhone toen gebruikt om mijn mailbox te openen, dan was het moment anders geweest. Het had niet meer in het teken gestaan van mijn klant en zijn geweldige ego, maar van mezelf en mijn geweldige ego. Gelukkig checkte ik mijn mail pas na het interview.

En ja, daar was ie dan: Hans Nijenhuis. Hansnijenhuishansnijenhuis, wie was ook weer hansnijenhuis? Het mailtje was kort en mooi, schijnbaar zó van het hoofd naar Microsoft Outlook getransporteerd. Zou u het té voorspelbaar vinden als ik die e-mail nu - hup! - zou copy-pasten? Nee, dat dacht ik ook niet.

Van: Hans Nijenhuis
Verzonden: donderdag 14 mei 2009 09:49
Aan: Emily Gordts
Onderwerp: jij wij en je boek

Beste Emily,

Sorry voor deze inbraak. We kennen elkaar niet, maar dat gaat hopelijk veranderen. Ik ben je uitgever. Nee dat is overdreven, ik werk sinds een paar weken bij De Bezige Bij / Thomas Rap, maar het is zo’n lekker zinnetje om te zeggen. Graag zou ik je eens ontmoeten. Omdat je boek bij ons verschijnt (Thomas is enthousiast en wat ik van je las enthousiasmeert mij ook), mogelijk verschijnt het zelfs bij Thomas Rap, het fonds dat ik de komende maanden onder mijn hoede neem. Maar eigenlijk ook gewoon omdat ik nieuwsgierig naar je ben. Heb je binnenkort een keer tijd? Bijvoorbeeld ergens vandaag (tot 15 uur), morgen (tot 12 uur), dinsdagochtend of middag, of woensdag vanaf lunchtijd.

Laat maar horen,

Hartelijke groet,

Hans Nijenhuis

Hans Nijenhuis!!! Potdomme - Hans Nijenhuis. Ik was Paul van Liempt meteen vergeten. Dit was Hans Nijenhuis, sinds zes weken operationeel directeur van de Bij en de Bijtjes, de nieuwe Tom van Eck (zo bleek dus) en uiteindelijk de nieuwe Monsieur Amélang (was al bekend)! De misselijkheid die net was verdwenen, kwam gelijk weer aanzetten.

Omdat misselijkheid niet al te lang moet duren, belde ik hem zodra we weer in de auto zaten. Hij antwoordde bijna ogenblikkelijk, en helemaal zelf. Een beetje van de kaart - welke operationeel directeur beantwoordt nou zelf zijn vaste telefoon? - kraamde ik de gebruikelijke rariteiten uit. Maar de afspraak kwam er: lunch, vandaag, 12:30, Brasserie Keyzer. 'Leuk dat je zo snel reageert', zei hij nog, die ietwat vrouwelijk klinkende meneer Nijenhuis die ik Hans moest noemen. Eh, dacht ik, leuk you.

Om 12u20 zat ik paraat in de keyzerlijke serre. Een knikkerkale man kwam binnen en nam plaats in een hoek. Niet veel later arriveerde hij - meneer Nijenhuis die ik Hans moet noemen. En die, nog voordat hij had plaatsgenomen, meldde dat hij Keyzer een lastige ontmoetingsplek vond omdat het hele uitgeverswereldje er belangrijk zat te wezen. Zo was de knikkerkale man in de hoek niemand minder of meer dan Mai Spijkers.

Ach. Mijn interesse ging niet uit naar meneer Spijkers: meneer Nijenhuis had meer haar, al was het grijzer dan ik had verwacht. Een mooi soort grijs, net als dat van Gretha. Misschien was mooi grijs haar een NRC-dingetje, dacht ik nog.

Toen begonnen we. En we hielden niet op, geen moment. Jeetje, wat konden wij babbelen! Niet over de vermeende verkoop van NRC, dat zal allemaal wel. Maar over Literatuur! Over Paul Auster en Italo Calvino, over hem en over mij. Hij bestelde een salade met roquefort, ik een bisque zonder roquefort. Er kwam zelfs Sancerre aan te pas. Mijn gezicht werd steeds roder en ronder.

Twee uur later gaven we elkaar drie zoenen en beloofden we elkaar eeuwige trouw. Nou ja, die trouw gaat morgenochtend officieel pas van start: dan teken ik mijn contract. En medio juni moet ik een titel hebben, want dan gaat de uitgever ermee leuren bij de boekhandels. Ik kom in de voorjaarsaanbieding. Zo heet dat. Het kan ook de najaarsaanbieding heten, ik weet het niet zo goed meer.

Wat ik wel nog goed weet, is dat de Sancerre top was. En dat geldt ook voor meneer Nijenhuis die ik Hans moest noemen.

PS Update 15-05-2009 11u39: contract getekend!!!!!!