Fwd: Fwd: Fwd: Fwd: PR ALARM

JP verblijft momenteel in de Bulgari, Milaan. Hij heeft geluk, die Puts. Een nachtje in ‘an unexpected oasis of exclusive tranquillity immersed in the frenzy of the city centre’ kost zeker 600 euro per nacht.

Maar dan heb je ook wat. Bijvoorbeeld - ik noem maar wat - een zwembad waarvan elk glazen traptegeltje een velletje 18-karaats goud herbergt. De vloer en bankjes van de uit groen glas opgetrokken hamam zijn van crèmekleurig marmer uit Afyon en de rest van de spa heeft een vloer en muren gehakt uit Vicenza Stone.

Dat wist ik natuurlijk niet toen ik zelf eventjes in de spa van de Bulgari mocht vertoeven. Ik zag de mozaïekjes dan wel schitteren, ik mocht de vloer dan echt wel waarderen, maar ja, verder dan deze observaties kwam ik niet.

Dat kon romannerwijs een stuk beter. JP’s baas – de intellectueel Olivier de Beaufort – weet dit soort dingen écht wel. Zo is mijn bolleboos gewoon, daar kan ik verder weinig aan doen.

Dus mailde ik braafjes met de bedenkers van dit staaltje perfectie: Antonio Citterio en de zijnen. Zij ontworpen ook dromen voor onder anderen Ermenegildo Zegna, De Beers, Valentino en Stefanel. Could you please be so kind, schreef ik, to tell me… enzovoort.

Dezelfde dag nog kreeg ik een verrukt antwoord van een man die ik voor de goede orde Paolo noem. Aan de Fwd: Fwd: Fwd: Fwd: bovenaan de mail te zien, was mijn vraag de headquarters rondgegaan. Aan de Cc: maal twee kreeg het antwoord bovendien een lading van formaat. Ik vreesde al voor gezeik.

Maar nee: Paolo was geweldig. Hij voorzag me prompt van alle informatie, én hij was looking forward to reading my novel. Goed, hij vroeg voorzichtig of ik niet toevallig een ‘murder novel’ aan het schrijven was (‘This hotel is like a home for us, part of our life… They are good friends…’) maar verder liet hij mijn mijn gang. Waarom ook niet. All the best!

Helaas, tien dagen later is het minder best. Ik kreeg zonet een mail van de External Relations Officer van de Bulgari Spa. Ook weer Fwd: Fwd: tot in het oneindige, gevolgd door een koele ‘Dear Mrs Gordts’. Wat volgde was een duidelijk gevalletje fluister-iets-door-tot-de-inhoud-vervormt. ‘We would like to thank you for choosing the Bulgari Hotel during your stay in Milan’. (Eh, I wish!) En: ‘Thank you for your interest in our Spa as setting of your novel.’ (Eh, nou ja, een hoofdstukje lang ofzo.)

Na de misplaatste dankwoorden kwamen de eisen. Of ik even het plot even kon doorsturen? En waar woon ik precies? Want ze moeten mij ‘liaisen’ met mijn lokale PR-agent (stond er echt), ‘in order to assist you on your inquiry’. De tekst zouden ze ook graag lezen, ‘so that we can check that all the reported information on the Spa is correct and in line with our image’. In line with our image?!

Ik heb maar gelijk een kort antwoord gemaild. Dat het allemaal al in orde is. En bedankt.

Hopelijk is daarmee de kous af. Jezus, een mens zou er bijna fictie van gaan schrijven!