'Toen gaf de grote beer de kleine hoerrrr een knuffel, en beiden vervolgden vrolijk hun eigen weg.'
Zo ongeveer luidde de slotzin van de e-mail die ik gisteren naar de Quote-redactie stuurde. De grote beer, dat was de baas, en de kleine hoerrrr was ik. Ja, ik ben een hoerrrr. Ik weet het.
Het zit zo: ik heb mijn eigen bedrijfje opgericht. Een pr-bedrijfje met mij aan het roer en niemand anders op het dek. 't Heet Edgy (deels naar mijn initialen: op mijn bankpas staat E.D.J.I. Gordts), en ik kan het wel van de daken schreeuwen: Edgy is geboren, en wel op 9 februari om 11:43! Moeder en dochter maken het goed.
Dat mag dan allemaal wel zo zijn, maar toen de ondernemer zich in mij openbaarde, drukte hij – ja, de ondernemer in mij is een hij – de loonslaaf weg. Zonder pardon! Gewoon, hup, daar ging de loonslaaf. Een behoorlijk arrogant schepsel, die ondernemer (en hard ook, heel hard). Maar hij doet het leven wel erg lekker smaken. Het Vrije Bestaan, aaahhh. Ondanks de lange dagen heb ik geen enkele goesting meer in Het Aan Salarisstrookjes Gebonden Bestaan (wat ook nog een stuk minder lekker bekt).
Dus moest ik zwaaien met het handje naar Quote. Dat was niet leuk. Ik zou op 2 maart weer teruggaan en keek alweer uit naar het halvegare zooitje. Het was niet mijn bedoeling om weg te blijven; het idee voor Edgy ontstond pas een paar weken geleden. Maar ja, je kan niet alles hebben, en zoals ik al zei, ik kreeg een grote berenknuffel als afscheid. Grote berenknuffels zijn wél leuk.
Nu ga ik het dus allemaal zelluf doen – en een belangrijke reden daarvoor is dat Edgy mijn schrijversbestaan gaat financieren. Ik word lekker mijn eigen patron! Vandaar dat u de laatste tijd weinig van me hoorde. JP had ik ergens op een vliegtuig naar Amsterdam geparkeerd – fictieve vliegtuigen zijn goed voor het milieu – want ik moest leren hoe offertes eruit zien. En facturen (die zijn best leuk). Ik moest de straat op om potentiële klanten te overtuigen (ik zei het al: hoerrrr). Poeh!
Maar nu daalt het stof weer neder. Structuren worden zichtbaar. En straks ga ik, tussen de bedrijven door, weer lekker tikken. Aan het Boek. Want dat boek komt op de Plank. Dat u er niet aan twijfelt.
donderdag 19 februari 2009
Le patron? C'est moi!
Geschreven door
Emily Gordts
om
17:32
Categorie
het grote boekproject
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Cooooooool !!!!!
Daar twijfelt niemand aan. Welkom in het bordeel van het freelancebestaan.
Een reactie posten